kaveh

وقتی درباره کارلوس کیروش بزرگ مطلبی یا ویدیو میبینم،احساس گناه میکنم،احساس میکنم که خیلی به این‌مرد بدهکار هستم،بدهکار این هستم که این مرد برای من ی تصویر خوب توی قاب تلویزیون ساخت،اون به من اعتماد به نفسی داد که هروقت به خارج از کشور میرفتم و با دوستان خارجیم بحث فوتبال میکردم با اقتدار از تیم ملیم میگفتم،میگفتم که اول اسیا هستم وبیستم جهان،یادمه که وقتی با ارژانتین توی جام جهانی ۲۰۱۴بازی داشتیم خدا خدا میردم که زود تموم بشه تا زیاد تحت فشار نباشیم اما دقیقه نود میگفتم خدایا
کاشکی این باز تموم نشه و بچه ها یک نود دقیقه دیگه هم بازی کنن،وبازی با اسپانیاهم همینجور،این مرد بازیکنانی را به این تیم اورد که شاید بدون وجودش من هرگز این بازیکنارو تا الا نشناخته بودم .این مرد مثل ی پدر دلسوز بود برای تیم ایران که اومد جای خالی و خرابه هارا اباد کرد الا فقط یک چیز جای خالی او را در ایران برای من پر میکند آن هم عکسش در پس زمینه تلفن همراهم.من فکر میکنم نه تنها من،بلکه تمام کسانی که خالصانه این تیم ملی را دوست دارند و به خاطر تمام لحضاتی که در قلب ما افرید و احساس و قلب مارا به تپش انداخت به او بدهکارند.بدهکاریی که هیچوقت نمیدانیم که واقعا چجوری و از چه طریقی میتوانیم تسویه اش کنیم